Tam, na wzgórzu dwór wesoły: 

Te rozłogi i te gaje,

Te klasztory i kościoły,

I przeczyste te ruczaje,

To świat Tobie wierny, śliczny,

To nasz polski grunt klasyczny.

O, gdybyśmy umieli własne dzieje czytać

I każdą garść tej ziemi o przeszłość zapytać,

Ach, jakąż by miłością rzekła nam o sobie

I o życiu pradziadów i pradziadów grobie.

                                         Z poezji Wincentego Pola