Zespół dworski w Babinie
W XVI wieku dziedzicem Babina był Stanisław Pszonka, sędzia lubelski, założyciel słynnej „Rzeczypospolitej Babińskiej”; w późniejszych wiekach między innymi Tarłowie i Zarańscy. Około 1907 Klemens Osiecki, który odkupił od Zarańskich część majątku, wystawił tu murowany, piętrowy dwór (obok starego, drewnianego), poprzedzony portykiem na dwóch parach kolumn. Przed II wojną światową majątek należał do Nowakowskich, w latach 20. XX wieku przebudowali oni dwór, potem ponownie około 1939.
Po nacjonalizacji majątku w 1944 w budynku początkowo mieściła się szkoła i poczta, potem przejęły go Państwowe Zakłady Hodowli Roślin. W latach 50. XX wieku został przebudowany po raz kolejny. W latach 90. XX wieku był już opuszczony, w ruinie. Pod koniec XX wieku obiekt zakupił Antoni Plewik ze Stasina, właściciel gospodarstwa rolno-szkółkarskiego, i przystąpił do jego gruntownej restauracji.
Otaczający dwór park został założony w 2. połowie XIX wieku, przekształcony na przełomie XIX i XX wieku. Obecnie na powierzchni 2 ha rośnie około 1100 drzew.
Obok dworu zachowały się budynki gospodarcze: murowany czworak z początku XX wieku, drewniany dom ogrodnika z początku XX wieku oraz murowany spichlerz z końca XIX wieku, w latach 20. XX wieku rozbudowany o suszarnię chmielu.
Zespół (dwór i park) został wpisany do rejestru zabytków w 1981.
źródła:
S. Jadczak, Bełżyce – monografia miasta i gminy, [Lublin] 2002