Dymitr z Goraja
(około 1340 – 20 lutego 1400 Boży Dar)
podskarbi i marszałek wielki koronny
rodzina
z pochodzenia Rusin, syn Piotra z Klecia herbu Korczak, wojewody żydaczowskiego
Jan Matejko Wojciech Gerson
Dymitr z Goraja Królowa Jadwiga i Dymitr z Goraja, 1869
poślubił Beatę z Bożegodaru, córkę Mścigniewa Awdańca wojewody krakowskiego
dzieci: Anna, mąż Andrzej Tęczyński; Katarzyna, mąż Dobiesław Oleśnicki, wojewoda sandomierski; Elżbieta, mąż Dobrogost Świdwa-Szamotulski, kasztelan poznański
biogram
Wychowany na dworze królewskim, został zaufanym urzędnikiem trzech dynastii: Piastów za panowania Kazimierza Wielkiego, Andegawenów za Ludwika Węgierskiego i Jadwigi oraz Jagiellonom za Władysława Jagiełły.
Był marszałkiem dworu zarządzającym żupami solnymi, opiekunem i doradcą młodej królowej Jadwigi (za powstrzymanie jej od ślubu z Wilhelmem Habsburgiem, wydarzenie to uwiecznił Jan Matejko i Wojciech Gerson, otrzymał miasteczko Szczebrzeszyn i okolice), jednym z głównych architektów unii polsko-litewskiej.
Dzięki nadaniom trzech kolejnych królów Polski i ożenkowi z Betą (wniosła mu w posagu 14 wsi w województwie sandomierskim) stał się właścicielem jednego z największych w Polsce latyfundiów magnackich. Posiadłości te nazywano „Państwem szczebrzeszyńskim”, obejmowały kilkadziesiąt wsi oraz miasta: Szczebrzeszyn, Goraj, Turobin oraz Kraśnik.
Pochowany został wraz z żoną w klasztorze franciszkanów w Zawichoście.
kalendarium
1361 – związał się z królem Kazimierzem
1364 – 1370 i 1377 – 1399 – podskarbi koronny
1368 – współtwórca statutu żup solnych
1385 – współtwórca unii polsko-litewskiej
1386 – posłował do wielkiego mistrza krzyżackiego Zollera
1390 – 1400 – marszałek królestwa
Źródła:
Słownik biograficzny historii Polski, Ossolineum, Wrocław 2005
Marek Nasiadka, Powiat kraśnicki, leksykon krajoznawczy, Kraśnik 2010