Budynek barokowy, wzniesiony wraz z całym zespołem jezuickim w pierwszej połowie XVIII wieku.
W latach 1780 - 1826 był rezydencją biskupów chełmskich. Po pożarze miejskiego ratusza w 1878 do pałacu przeniesiono sąd. Obecnie jest zamieszkany przez siostry zakonne.
Frontem zwrócony jest na północny zachód, od tyłu ma niewielki prostokątny dziedzińczyk. Ze skrzydłem kolegium łączy go parterowa przybudówka przy narożniku południowym. Ściana od północnego wschodu przylega do kościoła św. Franciszka Ksawerego (kaplicy Serca Jezusa). Pałac jest piętrowy, na rzucie prostokąta, trzyosiowy. Wnętrze ma nieco przekształcone, z sienią przelotową o sklepieniu kolebkowo-krzyżowym i tunelową klatką schodową. Na parterze sklepienia są kolebkowo-krzyżowe, na piętrze sufity. Z zewnątrz elewacja frontowa rozczłonkowana jest parzystymi pilastrami toskańskimi w wielkim porządku. Dookoła budynku biegnie profilowany gzyms wieńczący. Portal otaczający wejście w elewacji frontowej jest skromny, prostokątny, ujęty pilastrami toskańskimi i zwieńczony wydatnym gzymsem. Nad nim półkoliste okno w profilowanym obramieniu. Dach dwuspadowy.
Przy narożniku zachodniej elewacji frontowej wmurowane są dwa fragmenty późnogotyckiego (zapewne początek XVI wieku), kamiennego portalu, z płaskorzeźbioną tarczą herbową i częścią napisu łacińskiego. Pochodzą one z nieistniejącego już krasnostawskiego zamku (wybudowany prawdopodobnie w XIV wieku, w XVIII wieku był już ruiną). W 1843 umieścił je w ścianie pałacu ówczesny jego właściciel, inżynier Maciej Bayer, budowniczy szosy z Lublina do Zamościa.
W sąsiedztwie znajdują się murowane barokowe budynki seminarium duchownego i wikariatu.
Źródła:
-
Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII, z. 8 – powiat krasnostawski, Warszawa 1960
-
Alicja Rusińska – Kurzątkowska, Kościół pojezuicki w Krasnymstawie [w:] „Roczniki Humanistyczne” 1958, z. 4
-
Kazimierz Stołecki, Krasnystaw – rys historyczny, Puławy 2008