Seminarium
Piętrowy budynek, wzniesiony w 1719, a do użytku oddany w 1739 roku. Zwrócony jest frontem na północny zachód. Pierwotnie barokowy, obecnie częściowo już pozbawiony – wskutek licznych przebudów w XIX i XX wieku – cech stylowych. Na rzucie prostokąta, siedmioosiowy. Wnętrze jest trzytraktowe, z sienią i klatką schodową na osi poprzecznej. Sklepienia wewnątrz kolebkowo-krzyżowe, w części pomieszczeń na piętrze są sufity. Z zewnątrz elewacja boczna od północnego wschodu rozczłonkowana jest parzystymi pilastrami w wielkim porządku. Dookoła budynku biegnie wydatnie profilowany gzyms wieńczący. Dach jest czterospadowy.
Wikariat
Budynek XVIII-wieczny. Frontem zwrócony jest na północny zachód. Od frontu parterowy, od tyłu (od strony skarpy), wskutek spadku terenu – piętrowy. Na zewnątrz w narożniku południowym podtrzymywany jest przez dużą skarpę. W rzucie ma kształt prostokąta, jest pięcioosiowy. Wnętrze trzytraktowe, nieco przekształcone, z dwiema sieniami przelotowymi. Pomiędzy nimi w części środkowej znajduje się klatka schodowa. Wewnątrz pomieszczenia kryte są sufitami. Elewacje zdobi profilowany gzyms wieńczący. Dach jest czterospadowy.
Źródła:
-
Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII, z. 8 – powiat krasnostawski, Warszawa 1960
-
Alicja Rusińska – Kurzątkowska, Kościół pojezuicki w Krasnymstawie [w:] „Roczniki Humanistyczne” 1958, z. 4
-
Kazimierz Stołecki, Krasnystaw – rys historyczny, Puławy 2008