Ostrów Lubelski

           dawniej miasto, obecnie osada miejska, położona w powiecie lubartowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej, położona nad Tyśmienicą, na terenie Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego.

           Ostrów w staropolskim języku oznacza ‘wyspę’. Nazwa miejscowości związana jest z położeniem topograficznym – otoczona łąkami i mokradłami, tworzyła ona wzniesienie w formie wyspy.

           Wzmiankowana w 1442 roku jako własność Tęczyńskich. W tym też roku kardynał Zbigniew Oleśnicki wydał zezwolenie na wybudowanie tu kościoła parafialnego. W 1548 roku Ostrów uzyskał prawa miejskie od Zygmunta I. Znaczenie miasta wzrosło dzięki dogodnemu położeniu na szlaku handlowym z Polski na Litwę i Ruś, uzyskanym przywilejom na organizowanie cotygodniowych targów oraz prawa do pobierania cła na drodze z Lublina do Parczewa. W czasie najazdu Szwedów w roku 1656 miasteczko zostało zniszczone, przez co jego rola znacznie spadła, a w 1864 roku odebrano mu prawa miejskie. Przywrócono je dopiero po uzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku.

           W czasie II wojny światowej Ostrów zasłynął na Lubelszczyźnie jako Rzeczpospolita Partyzancka. Po zakończeniu wojny miasto zaczęło rozwijać się gospodarczo i kulturalnie.

                                   opracowała Irena Kowalczyk

Warto zobaczyć:

Późnobarokowy zespół kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP (1755 – 1768)

Dawna plebania (1905)

Organistówka (XIX/XX wiek)

Barokowa figura przydrożna (1684)

Drewniane i murowane domy (początek XX wieku)