Borów

           Wieś położona w powiecie kraśnickim, w gminie Annopol, w zachodniej części Równiny Biłgorajskiej, nad Sanną (prawy dopływ Wisły). Nazwa wsi wskazuje na jej śródleśne położenie, do dziś istnieją pozostałości sosnowego boru, jako Lasy Lipskie i Lasy Janowskie

Warto zobaczyć:

Zespół kościoła parafialnego św. św. Andrzeja Apostoła i Józefa Oblubieńca NMP: czytaj więcej …

• modrzewiowy kościół (około 1662)

• dziewiętnastowieczna plebania

• dzwonnica drewniana (2 połowa XIX wieku)

• figura z kamienną rzeźbą św. Jana Nepomucena (2. połowa XIX wieku

Drewniany młyn wodny (1920)

Na skraju wsi stoi ludowa rzeźba Chrystusa Frasobliwego

Historia wsi

           Zapiski w starych kronikach świadczą o tym, że wieś powstała w średniowieczu. Wspominają one o zniszczeniu miejscowego kościoła przez Tatarów, którzy wiele razy przechodzili przez wieś, leżącą na drodze do brodu w Zawichoście, który umożliwiał najeźdźcą przekraczanie Wisły.

           Bolesław Wstydliwy nadał Borów zakonnikom w Zawichoście, później wieś została własnością kapituły krakowskiej, następnie przeszła w ręce rodu Pileckich, Borowskich, a w końcu Borów stał się własnością rządu carskiego. W czasie powstania listopadowego tutaj granicę z Austro-Węgrami przekroczył korpus generała Ramorino.

           W latach II wojny światowej wieś stanowiła oparcie dla silnych w tym regionie oddziałów Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ).

           Pod koniec okupacji Borów wraz z sąsiednimi wsiami (Szczecyn, Wólka Szczecka, Łążek Zaklikowski, Łążek Chwałowski, Karasiówka) został spacyfikowany przez kilkutysięczną ekspedycję niemiecką. Obława została zorganizowana na podstawie informacji dostarczonych przez czterech Ormian z grupy Ostlegionen, którzy udając dezerterów dostali się do oddziału NSZ. Okupanci spalili wieś – ponad 200 gospodarstw (ocalały jedynie kościół i gajówka), zamordowali prawie 300 osób. We wszystkich sześciu miejscowościach zamordowano łączne 800 do 1 300 Polaków (w tym kilkaset kobiet i dzieci). Na pamiątkę tych wydarzeń umieszczona została tablica na cmentarnym murze oraz wzniesiono pomnik-mogiłę na cmentarzu.

kalendarium

1257 – pierwsza wzmianka o Borowie, kiedy został on nadany zakonnikom w Zawichoście

1831 IX 18 - pod Borowem II Korpus Polski pod dowództwem generała dywizji Girolamo Ramorino stoczył walkę z Rosjanami, przeszedł granicę austriacką i złożył broń

1863 - granicę w tym miejscu przekroczyły oddziały powstańcze sformowane w Galicji przez generała Aleksandra Waligórskiego. Na odpoczywających w lasach w okolicach Borowa i Mniszka powstańców uderzyły przeważające siły rosyjskie. Powstańcy mimo zaskoczenia długo stawiali opór, dopiero ciężka rana odniesiona przez majora Edmunda Śląskiego spowodowała popłoch i ucieczkę. Po pościgu Rosjanie wyparli niedobitki powstańców za kordon graniczny

1868 – na mocy konwencji austriacko-rosyjskiej Borów stał się własnością rządu carskiego

1943 VIII 9 – w pobliżu Borowa w okolicach Wólki Szczeckiej oddział NSZ rozbroił i rozstrzelał 25 członków Gwardii Ludowej i trzech chłopów

1944 II 2 – 4 – wieś została spacyfikowana przez hitlerowców

2006 – we wsi ustawiono tablice informujące w języku polskim i angielskim o tych tragicznych wydarzeniach

Źródła:

Marek Nasiadka, Powiat kraśnicki, leksykon krajoznawczy, Kraśnik 2010

Słownik biograficzny historii Polski, Ossolineum, Wrocław 2005

Andrzej Glinka, Andrzej Walenciak, Paweł Walenciak, Przewodnik Małopolska północno-wschodnia, Warszawa 2000