Wieś położona w powiecie świdnickim, w gminie Trawniki, na Płaskowyżu Świdnickim, nad rzeką Giełczew wpadającą do Wieprza.

           Wieś była własnością biskupów krakowskich, przez wieki miała prawa miejskie, utracone po powstaniu styczniowym. Zachował się układ urbanistyczny z XV wieku. Na terenie wsi linia kolejowa z Lublina do Chełma przecina się bezkolizyjnie, dzięki wiaduktowi, z drogą krajową nr 12 z Lublina do Chełma. Pod wiaduktem znajduje się przystanek dla pociągów osobowych.

           "O cztery mile od Lublina, ze strony wschodniej przy trakcie do Chełma wiodącym, leży niewielkie miasteczko Biskupice, w pięknej wzgórzystej okolicy, nad rzeczką Giełczewą do rzeki Wieprza niedaleko ztąd płynącego wpadającą. Miasteczko to początek swój winno zaszczytnie znanemu i głośnemu w historyi naszej kardynałowi Zbigniewowi Oleśnickiemu, który w r. 1450, zanim jeszcze został dostojnikiem duchownym, po potrzebie grundwalskiej, kazał kościół modrzewiowy z Piotrowina na pole oleśnickie sprowadzić, a następnie powróciwszy z Rzymu już jako biskup krakowski, na polach rzeczonych założył miasto i od nowej swej godności Biskupicami je przezwał. Jednocześnie Oleśnicki nadał temuż prawo magdeburskie, ustanowił parafią i hojnie ją uposażył, oraz kościół pod wezwaniem św. Stanisława biskupa z drzewa wybudował. Kościół ten dotrwał do roku 1725, w którym ówczesna dziedziczka Biskupic, Aloiza z Piaseckich Radzimińska, umierając bezpotomnie, cały swój majątek ruchomy zapisała na wystawienie murowanego kościoła a wykonawcą swej woli naznaczyła księdza Michała Olszewskiego miejscowego proboszcza. Kosztem więc Pani Radzimińskiej, a staraniem rzeczonego kapłana, stanął teraźniejszy kościół w Biskupicach, którego wizerunek podajemy.

 

                                                                                                                                                 Kościół w Biskupicach (rysował z natury Fabijański)

           Jest to świątynia w stylu włoskim, z facyatą dwiema wieżami ozdobioną, z których w jednej mieszczą się dzwony, w drugiej sygnaturka. Wewnątrz jest cały sklepiony i skromnie lecz z wzorową czystością utrzymany. Ołtarzy ma trzy rzeźbiarską robotą złoconych, a w wielkim mieści się starożytny obraz św. Stanisława biskupa, męczennika, pod którego wezwaniem nowy gmach został także poświęcony. Również niezłego pędzla są obrazy Pana Jezusa i Matki Boskiej w dwóch bocznych ołtarzach znajdujące się. Oprócz tych są jeszcze cztery na murze alfresco dość miernie malowane, a przedstawiające Matkę Boską Bolesną, św. Jana Nepomucena, św. Teklę i św. Michała Archanioła. Chór murowany, nad babieńcem wzniesiony, ma organ o 12 głosach. Cmentarz tuż przy kościele, okolony murem i wysadzany drzewami, niemało się przyczynia do ozdoby tej pięknej świątyni."

 przedruk z "Tygodnika Ilustrowanego" nr 194 z 13 czerwca 1863 roku, strona 228 


 kalendarium:

1425 – wieś wymieniana jako posiadłość biskupów krakowskich
1450 – kardynał Zbigniew Oleśnicki uzyskał dla niej prawa miejskie
I połowa XVII wieku – została własnością Piaseckich
1685 - w mieście istniało 18 domów chrześcijańskich oraz 5 żydowskich
1787 - w mieście żyło 459 osób, z czego 173 to osoby wyznania mojżeszowego (37% ogółu mieszkańców)
1869 – miejscowość utraciła prawo miejskie
1870 – 1954 – istniała gmina Jaszczów, której siedzibą były Biskupice
1941 – powstała tu konspiracyjna Organizacja Wojskowa „Wilki” z siedzibą na plebani, wydawane było pismo „Zwyciężymy” 

Warto zobaczyć:

          Późnobarokowy kościół św. Stanisława Biskupa wzniesiony w latach 1712 - 1727,  jednonawowy, kilkakrotnie przebudowywany. W latach 1907 – 1914 podwyższono wieże, w jednej mieszczą się dzwony, w drugiej sygnaturka. Wyposażenie wnętrza rokokowe z 2 połowy XVIII wieku. Nad wejściem umieszczona była scena "Wskrzeszenie Piotrawina" z 1956 roku namalowana przez Antoniego Michalaka, obraz nie zachowany

Kościół św. Stanisława Biskupa Męczennika

Barokowa plebania wybudowana w latach 1730–1733 z wymyślnymi szczytami, wykonanymi przez majstra Rybińskiego z Warszawy

Dawna plebania

Cmentarz parafialny z murowanymi kaplicami grobowymi Radzimińskich z 1832 roku i Popławskich z końca XIX wieku

Kaplica grób rodziny Popławskich i Zawadzkich

Przydrożne kapliczki

  Kapliczka św. Jana Nepomucena przy kościele (XIX w.)

     Figurka Chrystusa Frasobliwego

    Kapliczka przy ośrodku zdrowia

W miejscu zwanym Grodziskiem znajduje się stary cmentarz żydowski o powierzchni 0,7 ha, zaniedbany, z około 20 nagrobkami, najstarszy pochodzi z 1772 roku.