Wieś w powiecie kraśnickim, w gminie Gościeradów na Wzniesieniach Urzędowskich

           Miejscowość leży na rozległej równinie, na dawnym trakcie pocztowym z Urzędowa do Annopola. Z dawien dawna była królewszczyzną i wraz z dobrami Dzierzkowice stanowiła jedno starostwo urzędowskie. W 1837 roku została oddzielona i na prawach majoratu nadana została generałowi Baranowowi, a następnie Sidorskiemu.

           W czasach Królestwa Polskiego istniała gmina Księżomierz. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

         W Księżomierzy, w kampanii wrześniowej, 12 IX 1939 roku, w ciężkiej walce Warszawska Brygada Pancerno – Motorowa płk Stefana Roweckiego (późniejszego generała „Grota” – dowódcy AK) najpierw odrzuciła Niemców, a następnie oderwała się od nieprzyjaciela i odeszła do Kraśnika.

Warto zobaczyć:

Kościół Narodzenia NMP czytaj więcej...

 Grota Matki Bożej Księżomierskiej, miejsce tzw. „Zjawienia”.

Makieta spalonego kościoła i uratowany nadpalony krzyż

             

           We wsi znajdował się zabytkowy drewniany kościółek pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, słynącej cudami w czasach dawniejszych.

           Staraniem mieszkańców, a głównie miejscowego rolnika Michała Guza, został zakupiony stary kościółek, przeznaczony do rozebrania, w miasteczku Chodlu, sprowadzony i zbudowany w 1783 roku, przy pomocy ówczesnego starosty urzędowskiego Józefa Wybranowskiego.

           Zbudowany był z obrabianych bali modrzewiowych, o konstrukcji zrębowej, oszalowany i wzmocniony lisicami. Nawa kościoła miała kształt kwadratu (9,5 x 9,5 m). Prezbiterium było również kwadratowe, nieco mniejsze (6 x 6 m) lecz o równej z nawą wysokości. Długość kościoła wynosiła 19,5 m, szerokość 9,5 m, wysokość wraz z sygnaturą 16,5 m. Taka dwukwadratowość jest charakterystyczną cechą najstarszych polskich kościołów drewnianych. W ołtarzu głównym z drugiej połowy XVIII wieku był obraz Matki Bożej Księżomierskiej z początku XVII wieku.

           W nocy z soboty na niedzielę 4/5 maja 1996 roku ogień zniszczył modrzewiową świątynię, a także cudowny Obraz Matki Bożej Księżomierskiej.

Sanktuarium Matki Bożej

      

           Dzięki ofiarności wspólnoty parafialnej oraz wiernych z parafii archidiecezji lubelskiej już na święta Bożego Narodzenia 1996 roku kościół był w takim stanie, że w jego murach można było celebrować Msze Święte.

           Obecny kościół zbudowany jest z cegły (zewnętrzna warstwa z cegły elewacyjnej), posiada drewnianą konstrukcję dachu i pokryty jest blachą miedzianą. Na prezbiterium położono granitową posadzkę, pod którą założono elektryczne ogrzewanie.

           Przez Księżomierz prowadzi trasa pieszej pielgrzymki lubelskiej do Częstochowy.

Grota z figurą Matki Bożej

                            

           W miejscu na tzw. „Zjawienu”, gdzie według tradycji w początkach XVII stulecia zjawiła się płacząca Matka Boża, siedząca na kamieniu, została w 1626 roku wybudowana kaplica, którą biskup krakowski Marcin Szyszkowski ustanowił kościołem filialnym parafii Dzierzkowice.

           Pole „Zjawienia” stało się dla mieszkańców Księżomierza cudownym i świętym miejscem. W 1981 roku wybudowano z głazów grotę umieszczając w niej figurę Matki Bożej wykutą w piaskowcu przez rzeźbiarza Karbowiaka, a ufundowaną przez pochodzącą z parafii i mieszkającą obecnie w Kanadzie Krystynę Krakowiak. W fundamentach groty umieszczono akt erekcyjny. Przed grotą postawiono stały ołtarz. Cały duży plac, od szosy aż do groty wydzielono jako miejsce przeznaczone do celów religijnych; obsiano trawą, zasadzono piękne, ozdobne krzewy i założono oświetlenie.