Wieś położona w powiecie lubelskim, w gminie Niemce, leży na Płaskowyżu Nałęczowskim, nad rzeką Mininą.

Warto zobaczyć:

Kościół Narodzenia NMP i św. Sebastiana (1635 – 1653, przekształcany 1745 i 1933 – 1936, z wieżą frontową z XVII wieku)

Dwór klasycystyczny (1 połowa XIX wieku), kilkakrotnie restaurowany. Jest murowany, parterowy, część środkowa piętrowa, nakryty dachem naczółkowym. Od frontu poprzedzony wielkoporządkowym portykiem o czterech kolumnach. Elewacja tylna urozmaicona trójbocznym ryzalitem, naroża budynku zdobi boniowanie.

Pozostałości parku z XIX wieku.

W 1913 z inicjatywy Ireny Kosmowskiej (1879 – 1945) założona tu była szkoła rolnicza dla dziewcząt wiejskich, przekształcona w okresie międzywojennym na uniwersytet ludowy. Obecnie dwór w rękach prywatnych.

 Jak podają Stanisław Turski, Marek Wyszkowski w „Lubelszczyzna przewodnik”:

„Pierwsze zapisy dotyczące tej wsi pochodzą z przełomu XIV i XV wieku. Wieś była wówczas własnością Konińskich herbu Rawa.

Wędrujący po Lubelszczyźnie Ulryk Werdum pisał w pamiętniku:

Jest to otwarte miasteczko, z drewnianym, ale dobrze budowanym dworem szlacheckim. Kościół jest z kamienia, z włoska zgrabnie zbudowany. Miejscowość ta należy do wojewody płockiego Samuela Prażmowskiego.

Największy rozkwit miejscowości nastąpił w XVII wieku, gdy przez prawie sto lat należał do Łosiów. W 1779 staraniem Antoniego Feliksa hr. Łosia Krasienin otrzymał prawa miejskie od Stanisława Augusta Poniatowskiego. Wojna z Rosją, rozbiory i kampania napoleońska spowodowały upadek miasta. W 1794 majątek przeszedł w ręce hr. Moroziewiczów, którym później władze carskie skonfiskowały dobra za udział  w powstaniu listopadowym. W 1863 mieszkańcy Krasienina wzięli gremialnie udział w powstaniu styczniowym wraz z proboszczem Marcelim Bielińskim, który był mianowany powstańczym naczelnikiem powiatu lubelskiego.”