Brama wjazdowa

            Od południowego wschodu wznosi się neogotycka brama wjazdowa, zapewne z 1891 (taka data widnieje na chorągiewce osadzonej na jednej z jej wieżyczek), frontem zwrócona na południe, ku drodze z Kraśnika do Annopola. Jest ona murowana z czerwonej cegły, otynkowana jedynie w niedużej płaszczyźnie cokołów, blend oraz boniowanych krawędzi. Osłonięta daszkami pobitymi blachą ocynkowaną. Jest dwuprzęsłowa, niesymetryczna - ma wysoką i szeroką część zawierającą otwór bramny oraz o wiele węższą i niższą część z przejściem dla pieszych. Przęsło przeprute otworem bramnym jest kwadratowe, ujęte po bokach masywnymi filarami, a od góry zamknięte dekoracyjną ścianką z gzymsami i fryzem, jednospadowym daszkiem i krenelażem. Otwór przejazdu jest ostrołukowy, podkreślony szeroką obwódką z kształtowanego w cegłach uskokowego profilowania. Filary są czworoboczne, przedłużone ośmiobocznymi ślepymi wieżyczkami, które osłaniają ostrosłupowe, ośmiopołaciowe daszki. Boczne przęsło bramy jest prostokątne, wydłużone i zamknięte ukośną ścianką. Przepruwa je ostrołukowe przejście i powyżej niego takiego samego kształtu prześwit. Z boku wzmacniają je trzy uskokowe skarpy o prostopadłym do siebie ustawieniu.

            Dekorację elewacji bramy stanowią profilowane gzymsy, fryzy z ostrołuków, prostokątne blendy, a także boniowanie (na krawędziach filarów), którym starano się zasugerować użycie kamiennych ciosów, a tym samym podkreślić obronny charakter budowli. Brama i bramka w przejściu dla pieszych są kute z żelaza.

            Jak pisze Jerzy Żywicki, wydaje się, że główne przeznaczenie tej stylowej bramy (w sytuacji, gdy gotycyzowanie klasycystycznego pałacu byłoby zbyt kosztowne) to przypominanie o dawności, średniowiecznej proweniencji rodu fundatora.