Park

            Zachowały się pozostałości dawnego założenia parkowego z XVIII wieku, z symetrycznym układem kwater i częścią starodrzewia. Od tyłu na osi pałacu jest szeroka aleja przerwana kolistym klombem, pośrodku którego stoi klasycystyczny, kamienny wazon na postumencie. Na zamknięciu alei wznosi się klasycystyczny łuk triumfalny, być może z około 1820 roku. Jest on murowany, otynkowany, w dolnej części rustykowany. Ma trzy przejścia zamknięte półkoliście (środkowe jest wyższe i szersze). Zwieńczony jest murem attykowym z belkowaniem. W parku znajduje się też klasycystyczna kapliczka. Jest murowana z cegły i otynkowana, czworoboczna, z hemisferyczną niszą flankowaną dwiema kolumnami. Daszek ma dwuspadowy, nowszy, pobity gontem. Park jest ograniczony kanałem wodnym, przez który wiedzie mostek na teren dawnego sadu dworskiego, ciągnącego się niegdyś po obu stronach alei.