Dzwonnica

Została wzniesiona współcześnie ze świątynią. Jest drewniana o konstrukcji słupowo-ramowej, częściowo oszalowana. Ma plan prostokąta i trzy kondygnacje. W przyziemiu od frontu i tyłu (wzdłuż dłuższych boków) otoczona jest przez podcienia na słupach z zastrzałami. Podtrzymują one wysunięty okap skośnego, krytego blachą (pierwotnie gontem) zadaszenia, przykrywającego całą drugą kondygnację. Trzecia kondygnacja jest znacznie węższa i wyższa, podzielona gzymsem na dwie strefy. Z każdej jej strony umieszczono piętrowo prostokątne przeźrocza dzwonowe opatrzone. Dach jest namiotowy, kryty blachą.

W przyziemiu jest kwadratowa izba (dawniej kostnica) na osi oraz dwie lokalności po bokach. Wewnątrz znajdują się fragmenty późnobarokowej snycerki (XVIII wiek), zapewne części ołtarza lub Grobu Chrystusa oraz późnobarokowa rzeźba św. Piotra (2. lub 3. ćwierć XVIII wieku) z resztkami polichromii. Nie zachowała się analogiczna rzeźba św. Pawła, obie były niegdyś umieszczone na cokołach przy ołtarzu głównym.