Ołtarze

Ołtarze (z wyjątkiem prawego w nawie oraz w kaplicy) są jednolite, regencyjne, prowincjonalne, zapewne z około 1740 – 1750 roku. Pośrodku ołtarza głównego znajduje się cudowny obrazek Matki Boskiej Hańskiej (kopia sprzed 1739 obrazu Matki Boskiej Poczajowskiej). Na zasuwie obraz Wręczenia Kluczy Piotrowi - współczesny ołtarzowi, z nakładaną srebrną aureolą wokół głowy Chrystusa. Na mensie w kartuszu jest Przeczucie Męki św. Piotra, z tego samego okresu. Ponadto ołtarz zdobią rzeźby aniołów na konsolach oraz Gołębicy Ducha Św. w glorii promienistej z obłoków i główek puttów w zwieńczeniu.

Ołtarze boczne znajdujące się w nawie przy tęczy są analogiczne, z rzeźbionymi gloriami promienistymi z obłoków i główek puttów w zwieńczeniach. W lewym, w polu głównym jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Umilenja (XVII wiek), w sukience z blachy srebrnej z 1. połowy XVIII wieku i w bogato rzeźbionej ramie o motywach regencji. Na zasuwie jest Matka Boska Bolesna z siedmioma mieczami, w otoczeniu puttów z narzędziami Męki Pańskiej (1. połowa XVIII wieku). W prawym ołtarzu w polu głównym znajduje się obraz Pokłonu Pasterzy (1. połowa XVIII wieku), na zasuwie Chrzest Chrystusa w Jordanie, z tego samego czasu.

Na tle iluzjonistycznej architektury ołtarzowej w nawie ustawiony jest nowszy ołtarz klasycyzujący, może z końca XVIII wieku lub 1. połowy XIX wieku. W polu głównym jest obraz św. Mikołaja Teologa i Cudotwórcy (XVIII wiek), z dwoma scenami cudów w tle, z koroną, paliuszem, mankietem, pastorałem i okuciami księgi nakładanymi ze srebrnej blachy. W zwieńczeniu Veraicon z tego samego czasu.

W babińcu przy tęczy są dwa analogiczne ołtarze z rzeźbionymi popiersiami Ewangelistów w nastawach oraz gloriami promienistymi z Okiem Opatrzności i główkami puttów w zwieńczeniach. W polu głównym lewego ołtarza jest obraz św. Dymitra Męczennika z datą 1745 (sygn. Nikodem Drokczinskij [Drohiczyński?]), ze scenami z Żywota i Męczeństwa Świętego w tle oraz Trójcą Św. i aniołem w obłokach. W prawym jest obraz św. św. Piotra i Pawła z Trójcą Św. w obłokach, adorowaną przez główki puttów (1. połowa XVIII wieku).

Kolejne dwa ołtarze znajdują się przy ścianach bocznych babińca, na tle iluzjonistycznej architektury ołtarzowej. Są one analogiczne, niearchitektoniczne, z późnobarokowymi mensami oraz rokokowymi konsolkami w predellach. W lewym w polu głównym jest obraz św. Barbary (1. połowa XVIII wieku), z pancerzem, kielichem oraz wieńcem nakładanymi ze srebrnej blachy.

W kaplicy jest ołtarz regencyjno-rokokowy (zapewne po połowie XVIII wieku), według tradycji pochodzący z kościoła w Sławatyczach. W polu głównym znajduje się obraz Ukrzyżowania, z Marią Magdaleną u stóp krzyża i widokiem Jerozolimy w tle (2. połowa XVII wieku lub 1. połowa XVIII wieku). Perizonium i korona cierniowa nakładane są ze srebrnej blachy.

Prospekt organowy jest barokowy, z około 1700 (pozytyw), przywieziony w 1967 z kościoła w Huszczy. Chrzcielnica i obraz Matki Boskiej Leśniańskiej ludowe, krzyż procesyjny późnobarokowy (1. połowa XVIII wieku). Stacje Drogi Krzyżowej mają charakter XVI-wieczny, wykonane zostały zapewne w XVII/XVIII wieku lub w 1. połowie XVIII wieku w oparciu o wzory grafiki niemieckiej. Nad drzwiami z prezbiterium do zakrystii umieszczona jest późnobarokowa główka putta. Na wyposażeniu znajduje się między innymi rokokowy krzyż ołtarzowy (4. ćwierć XVIII wieku).

Na osi kościoła od frontu znajduje się dzwonnica, od tyłu plebania.