Architektura
Jest on późnorenesansowy, z elementami późnogotyckimi w murach prezbiterium. Orientowany, murowany z kamienia i cegły, otynkowany, jednonawowy. Nawa jest trójprzęsłowa. Po bokach przęsła wschodniego są dwie, symetryczne, kwadratowe kaplice - północna pod wezwaniem św. Anny i południowa pod wezwaniem Matki Boskiej. Do kaplic przylegają dwie kruchty. Prezbiterium jest trójprzęsłowe, węższe i nieco niższe od nawy, zamknięte trójbocznie. Przy nim od północy znajduje się prostokątna zakrystia z przedsionkiem oraz z neorenesansowym skarbcem na piętrze, nadbudowanym w 1953 (proj. Jana Ogórkiewicza).
Na zewnątrz ściany prezbiterium opięte są bezuskokowymi skarpami, a narożniki kaplic i ściany nawy opilastrowane. Naroża fasady wzmocnione są masywnymi, skośnymi przyporami dodanymi w XVIII wieku.
Fasada jest pięcioosiowa, rozczłonkowana pilastrami. W przyziemiu na osi znajduje się portal (zapewne nieco przekształcony) zamknięty łukiem odcinkowym. Ponad nim płaskorzeźbiona postać NMP w promienistej mandorli. Szczyt fasady jest trójdzielny (rozdzielony pilastrami), dwukondygnacyjny na cokole. W dolnej kondygnacji ujęty w czworoboczne wieżyczki, w górnej w wolutowe, bogate spływy. Zwieńczony jest przerwanym przyczółkiem z wieżyczką. Pomiędzy pilastrami znajduje się nisza z rzeźbą Ecce Homo, a powyżej uszata płycina z hierogramem IHS w glorii. Wieżyczki są opilastrowane, zwieńczone hełmami z 1953 roku.
Wokół nawy i kaplic biegnie przełamujące się belkowanie oraz stiukowy, ozdobny fryz o motywach uskrzydlonych główek puttów, masek, sfinksów oraz stylizowanych ornamentów roślinnych i geometrycznych. Na osi fasady oraz na osiach ścian kaplic belkowanie przerwane jest kolistymi oknami w kwadratowych obramieniach z uszakami. Analogiczne okno znajduje się na osi prezbiterium. Pozostałe okna są wydłużone, zamknięte półkoliście. Mają płaskorzeźbione, przeważnie prostokątne obramienia (częściowo z uszakami dolnymi) dekorowane plecionką, ze stylizowanymi ornamentami roślinnymi w przyłuczach. Okna w ścianach czołowych kaplic mają bogate zwieńczenia o motywach okuciowych i stylizowanych roślinnych, ze sterczynami.
Dachy nad nawą i prezbiterium są dwuspadowe (z sygnaturką na ich granicy), nad kruchtami pulpitowe, nad zakrystią i skarbcem dach pogrążony, dwuspadowy, wszystkie kryte blachą. Dachy nad kaplicami są namiotowe, z czworobocznymi latarniami o silnie ściętych narożach. Latarnie są rozczłonkowane pilasterkami hermowymi. Pomiędzy nimi znajdują się na przemian półkoliście zamknięte okna i w narożach nisze zwieńczone uskrzydlonymi główkami puttów. Latarnie wieńczy wyłamujące się belkowanie z fryzem powtarzającym motywy fryzu głównego. Daszki na nich są ośmiopołaciowe, zwieńczone żeliwnymi krzyżami.
Nawa i prezbiterium przykryte są sklepieniami kolebkowymi z lunetami, spływającymi na pilastry. W kaplicach są kopuły zwieńczone latarniami. Tęcza ma wykrój półkolisty. Nawa jest otwarta do kaplic arkadami zamkniętymi półkoliście. Ściany nawy i prezbiterium rozczłonkowane są pilastrami o stylizowanych kapitelach kompozytowych, dźwigającymi odcinki gzymsu. Pilastry w nawie są parzyste, na wspólnych cokołach,a w prezbiterium pojedyncze, kanelowane. Chór muzyczny(w zachodnim przęśle nawy) wspiera się na trzech półkolistych arkadach z czworobocznymi słupami o ściętych narożnikach. Podchórze sklepione jest kolebkowo-krzyżowo. Po jego obu stronach, w narożnikach nawy, są dwie niewielkie lokalności mieszczące schody na chór i strych kościelny. Ściany kaplic (z arkadowymi wnękami) ujęte są w narożach kanelowanymi pilastrami o stylizowanych kapitelach kompozytowych z główkami. Pilastry te dźwigają wyłamujące się belkowanie z wydatnym gzymsem.
