Drewniana cerkiew unicka istniała tu już w XVII wieku.

          Kolejna została wybudowana w 1779 z fundacji księcia Ksawerego Sapiehy. Świątynia, która przetrwała do dziś, pochodzi z 1910/11, powstała jako cerkiew prawosławna. W 1918 została przejęta przez kościół rzymskokatolicki, parafię utworzono rok później. W połowie lat 80-ych przeprowadzono gruntowny remont kościoła, kolejny w ciągu ostatnich kilku lat.

           Jest to budynek orientowany, drewniany, o konstrukcji zrębowej (zrąb z bali sosnowych), obustronnie oszalowany. Z więźbą dachową krokwiowo-wieszarową. W rzucie złożony z prezbiterium z zakrystiami, nawy, babińca oraz kruchty. Nawa główna zbliżona jest do kwadratu, prezbiterium – o połowę od niej węższe i krótsze, zamknięte trójbocznie. Do obu stron prezbiterium przylegają prostokątne zakrystie (wszystko razem ma szerokość nawy). Babiniec jest o połowę krótszy od nawy i trochę od niej węższy. Całość zamyka niewielka kruchta z dwiema lokalnościami po bokach – razem też mają szerokość nawy. Nad kruchtą wznosi się niewysoka, ale dwukondygnacyjna wieża. Drzwi wejściowe do kościoła poprzedzone są gankiem (o szerokości kruchty) na słupach.

           Nawa przykryta jest krzyżującymi się dachami naczółkowymi, w miejscu skrzyżowania wznosi się ośmioboczna wieżyczka zakończona iglicowym hełmem. Dach nad prezbiterium jest pięciopołaciowy, nad babińcem – dwuspadowy, o wydłużonych połaciach dachowych. Nad zakrystiami są daszki dwupołaciowe, wieża zwieńczona jest dachem dwuspadowym, z sygnaturką na szczycie. Nad gankiem również jest daszek dwuspadowy. Wszystkie dachy kryte blachą. Efektownie wyglądają okna w ścianach nawy – tworzą rząd złożony z trzech dużych, wysokich, z podziałami wewnątrz, zakończonych trójkątnie. Pozostałe otwory okienne są niewielkie, kwadratowe.

           Wewnątrz nawa pokryta jest pozornym sklepieniem kolebkowo-krzyżowym, z deskową podbitką. Otwiera się na prezbiterium oraz babiniec arkadami o jednakowym łuku odcinkowym. W babińcu i prezbiterium są pozorne sklepienia odcinkowe, natomiast w zakrystiach, kruchcie, lokalnościach oraz nad chórem muzycznym – płaskie stropy z deskowym pułapem. Podłogi są deskowe. Chór muzyczny nad kruchtą ma parapet wysunięty częściowo na babiniec.

           Wyposażenie kościoła jest XVII - XIX-wieczne. W ołtarzu głównym (przerobionym z carskich wrót z 2 połowy XIX wieku) w części bocznej znajduje się obraz św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem, z przełomu XVII/XVIII, z widokiem zespołu katedralnego w Padwie. W podniebiu nowszego konfesjonału jest ikona Trzech Ojców Kościoła z XVIII wieku, na desce, obcięta w narożach. Do tego m.in. pounicka, XVIII-wieczna puszka, pounicka monstrancja z początku XIX wieku, późnobarokowe i klasycystyczne lichtarze.

  źródła:

 1. Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII, z. 2 – powiat Biała Podlaska, Warszawa 2006

 2. Janusz Maraśkiewicz, Aneta Semeniuk, Drewniane budownictwo sakralne. Powiat Biała

 

Podlaska, Lublin 2001