Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krasnobrodzie

rzymskokatolicki kościół parafialny, pochodzący z końca XVII wieku, będący częścią podominikańskiego zespołu klasztornego 

           Kościół został wybudowany w latach 1690–1699 w stylu barokowym według projektu Jana Michała Linka i konsekrowany 12 sierpnia 1699 roku przez lwowskiego biskupa ormiańskiego, Stanisława Kotlińskiego. W roku 1680 łaski uzdrowienia w Krasnobrodzie doznała Maria Kazimiera Sobieska. W dowód wdzięczności, w latach 1690-1699, wystawiła murowany, barokowy kościół istniejący do dziś. Administrowanie nią powierzyła miejscowym dominikanom (zostali usunięci przez władze carskie w 1864 roku).

           Kościół jest murowany z cegły, otynkowany, jednonawowy, przy prezbiterium są dwie zakrystie i skarbiec, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę. W latach 1767–1769 przebudowano fronton. W roku 1778 dobudowano kruchtę wraz z bramą według projektu Jana Mauchera. Wnętrze świątyni jest wyposażone w 5 pozłacanych ołtarzy. Drewniany ołtarz główny został wykonany przez Jana Mauchera w latach 1774–1776. Między kolumnami znajdują się postacie świętych zakonników dominikańskich: Jacka, Dominika, Wincentego Ferreriusza i Tomasza z Akwinu. W centrum ołtarza na tle kopii wizerunku Matki Bożej Krasnobrodzkiej umieszczono oryginalny cudowny obrazek. W górnej części ołtarza zawieszone jest malowidło przedstawiające nawiedzenie św. Elżbiety przez Maryję (z XVIII wieku). W nawie głównej znajdują się drewniane ołtarze boczne: Matki Bożej Częstochowskiej, św. Walentego, Chrystusa Ukrzyżowanego i św. Anny. Ołtarz soborowy pochodzi prawdopodobnie z prywatnej kaplicy Jana III Sobieskiego. Na przedniej ścianie nawy głównej znajduje się malowidło przedstawiające adorację Trójcy Św. i Matki Bożej. Chrzcielnica o podstawie marmurowej pochodzi z 1908 roku. W roku 1998 umieszczono w oknach witraże przedstawiające radosne i chwalebne tajemnice różańcowe. Kościół wyposażony jest w 33 głosowe organy firmy Kamińskich z Warszawy.

           Nad głównym wejściem do kościoła umieszczono tablicę fundacyjną po łacinie „Panu Największemu i Najlepszemu. Kosztem i nakładem Najjaśniejszej Marii Kazimiery, Królowej Polski, towarzyszki życia ś.p. Najjaśniejszego i Najpotężniejszego w świecie Jana III, Króla Polski, jako wypełnienie ślubu za odzyskane w tym miejscu przed Cudownym Obrazem a już bezpowrotnie utracone zdrowie, ten święty przybytek został wzniesiony ku czci Najświętszej Dziewicy Maryi i poświęcony w roku 1699”.

           Kościół z lewej strony jest połączony z XVIII-wiecznym, dwukondygnacyjnym budynkiem klasztornym z dzwonnicą. Między nimi znajduje się czworoboczny dziedziniec. Na podwórzu przyklasztornym znajduje się drewniany spichrz z 1795 roku. Przed dawnym klasztorem stoją dwie figury z piaskowca: Chrystusa Dobrego Pasterza – Proboszcza Świata i Jana Pawła II – Jego Wikariusza (z lat 1997–1998). Z prawej strony kościoła znajduje się zadrzewiony plac, otoczony murem (dawny cmentarz), na którym wybudowano ołtarz polowy (tutaj odbywają się uroczystości maryjne). W lesie za zespołem klasztornym mieszczą się stacje drogi krzyżowej.

źródła:

Mieczysław Kościński, Dominikanie w Krasnobrodzie (1664-1864), z dziejów kościoła i klasztoru, Lublin 2008

Stanisław Turski, Marek Wyszkowski, Lubelszczyzna przewodnik, Lublin 2006

Diecezja Zamojsko - Lubaczowska - Sanktuaria [dostęp 2024-09-15]

Parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny [dostęp 2024-09-15]