Kościół pod wezwaniem św. Józefa i św. Antoniego Padewskiego w Kawęczynie
Kościół został wybudowany w latach 1907 – 1908 w Siedliszczu, do Kawęczyna przeniesiony w 1920
Mieszkańcy wsi chcieli mieć u siebie parafię, bo siedziba dotychczasowej, w Mełgwi była oddalona o 20 km. W 1921 zakupiono na ten cel 6 ha gruntów dworskich, parafia została erygowana w tym samym roku przez biskupa Mariana Fulmana. W 1936 dobudowano do kościoła drugą zakrystię. Był on remontowany między innymi w 1967 (dach i podmurówki) oraz w 1973. W latach 2005 – 2010 wykonano remont generalny.
Kościół jest drewniany, na ceglanej podmurówce, oszalowany na zewnątrz i wewnątrz. Nawa jest prostokątna, prostokątne prezbiterium nieco niższe i dużo węższe, ze ściętymi narożami. Do jego boków przylegają dwie prostokątne zakrystie. Od frontu nawę poprzedza prostokątna, dwukondygnacyjna kruchta, z dużo węższą drugą kondygnacją. Nawę nakrywa dach dwuspadowy, prezbiterium wielopołaciowy, zakrystie – dachy dwuspadowe. Kondygnacje kruchty oddziela szeroki dach okapowy, nakrywa ją daszek dwuspadowy z niewielkim okapem. Nad nawą wznosi się wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami i cebulastym, wydłużonym hełmem.
Wewnątrz kościół nakryty jest stropem o przekroju trapezoidalnym, wspartym na drewnianych słupach. Drewniany chór muzyczny wspiera się na dwóch parach słupów.
Opracowała Marta Goździk
Źródła:
G. Ruszczyk, Drewniane kościoły w Polsce 1918-39. Tradycja i nowoczesność, Warszawa 2001
L. Świetlicki, Wierzchowiska i okolice, Lublin – Piaski 2001