Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła w Borowie

Parafia i kościół w Borowie powstały przed 1465 dzięki staraniom Marcina (Mateusza?) z Odolina, proboszcza parafii św. Maurycego w Zawichoście.

           Obecny kościół miał być wzniesiony na miejscu pierwszego po pożarze w 1662. Był odnawiany przed 1781, w 1800 (dobudowano wtedy dwie kruchty), w 1843, gruntownie w latach 1955 - 1957, ostatnio w latach 2012 - 2016.

           Jest on orientowany, drewniany o konstrukcji zrębowej, wzmocniony lisicami, oszalowany. Nawa jest prostokątna, prezbiterium węższe, o równej z nią wysokości, zamknięte trójbocznie, przy nim od północy zakrystia. Nawę od zachodu poprzedza duża kruchta (rozbudowana w 1955), od południa mniejsza, zapewne z XIX wieku. Okna są prostokątne, wielokwaterowe, w szerokich obramieniach. Dachy dwuspadowe (nad nawą i prezbiterium wspólny), kryte blachą. Nad nawą wznosi się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę, pobita blachą.

           Wewnątrz nawa i prezbiterium nakryte są pozornymi sklepieniami, w nawie z zaskrzynieniami, wspartym na ośmiobocznych słupach. Ściany prezbiterium ożywione są pilastrami. Na belce tęczowej o bogatej dekoracji rokokowej umieszczony jest krucyfiks z 2. połowy XVIII wieku.

           Wyposażenie kościoła jest jednolite, rokokowe (2. połowa XVIII wieku), odnowione w 1956, ołtarze drewniane. W ołtarzu głównym, z rzeźbami św. Piotra i Pawła po bokach, znajduje się obraz Matki Boskiej Szkaplerznej, na zasuwie obraz Zwiastowania, w zwieńczeniu obraz Męczeństwa św. Andrzeja (2. połowa XVIII wieku). Tabernakulum o cechach stylowych z około 1700 (i sceną Ostatniej Wieczerzy na drzwiczkach) zapewne pochodzi z tego czasu. W dwóch ołtarzach bocznych znajdują się rzeźby aniołów i obrazy: w lewym św. Józefa z Dzieciątkiem oraz św. Tekli w zwieńczeniu (2. połowa XVIII wieku), w prawym św. Klary z 1768 (powstał w Krakowie, potem przemalowany). Ambona jest rokokowa (2 połowa XVIII wieku), kropielnica z piaskowca z początku XVII wieku, krucyfiks z około połowy XVIII wieku.

           W drewnianej, nowszej dzwonnicy znajdują się dwa dzwony: większy z 1663, z sygnaturą Gerhard Benningk z Gdańska oraz herbami Gryf, Jastrzębiec, Strzemię i Śreniawa; mniejszy zapewne z XVIII wieku, z sygnaturą Jan Gottfryd Anthony. Przed kościołem stoi kamienna, ludowa figura z 1. połowy XIX wieku – rzeźba św. Jana Nepomucena na cokole. Obok kościoła jeszcze w latach 70. XX wieku stała XIX-wieczna plebania (wtedy wybudowano nową).

           Na skraju wsi stoi drewniana kapliczka w kształcie słupa z wnęką, w której umieszczona jest ludowa rzeźba Chrystus Frasobliwego z 1878.

źródła:

1. Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. VIII, z. 9 – powiat kraśnicki, Warszawa 1961

2. M. Nasiadka, Powiat kraśnicki – leksykon krajoznawczy, Kraśnik 2010

Grafika losowa