Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Golddrop
Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Podziemia kredowe

           Podziemia te rozciągają się pod zabudową chełmskiej starówki (wejście przy ul. Lubelskiej 55).

           Powstały one wskutek eksploatacji bogatych złóż kredy (osiągających głębokość do 800 m) znajdujących się w rejonie Chełma. Istniały na obszarze całej Góry Chełmskiej już w średniowieczu. Wraz z rozwojem osady eksploatacja złóż stawała się coraz bardziej intensywna i dochodowa. Transporty kredy były wysyłane między innymi do Krakowa, na potrzeby tamtejszej akademii. W szczytowym momencie (XVII i XVIII wiek) większość właścicieli domów w centrum miasta drążyła korytarze wyprowadzone z piwnic swoich posesji.

           W ten sposób powstały nieregularne ciągi chodników na czterech poziomach, liczące według szacunków od 20 do 40 km. W niektórych miejscach, w wyniku załamywania się sklepień, powstały obszerne sale, zwane obecnie komorami. W czasie wojen podziemia służyły jako schronienie dla ludności.

Wydobywania kredy z tych podziemi zaprzestano w XIX wieku ze względów bezpieczeństwa (ryzyko zapadlisk). Natomiast już od początku XX wieku podejmowano próby wykorzystania ich do celów turystycznych (powstał wtedy chełmski oddział PTK). W okresie międzywojennym podziemia zostały przebadane przy okazji budowy miejskich wodociągów. Przygotowano wtedy oświetloną trasę o długości 300 m.

Po II wojnie światowej, w związku ze wzrostem natężenia ruchu drogowego przez centrum miasta, doszło do kilku katastrof budowlanych, łącznie z zapadaniem się fragmentów ulic. Największa miała miejsce w 1965, kiedy zniszczony został odcinek ul. Lubelskiej. Po tym wypadku chodniki zostały (przy pomocy między innymi pracowników Politechniki Krakowskiej i Przedsiębiorstwa Robót Górniczych w Mysłowicach) dokładnie zinwentaryzowane i zabezpieczone. Po przystosowaniu wybranych fragmentów korytarzy do potrzeb turystycznych w 1972 podziemia udostępniono zwiedzającym. Ostateczny kształt trasa przybrała w 1985.

Obecnie trasa turystyczna, położona na głębokości kilkudziesięciu metrów, ma długość około 2 km. Powstała ona w wyniku połączenia sztucznymi korytarzami trzech kompleksów wyrobisk, zlokalizowanych pod rynkiem starego miasta, w rejonie kościoła pod wezwaniem Rozesłania Świętych Apostołów i pod ulicą Przechodnią. Wzdłuż trasy rozmieszczono różne ekspozycje - archeologiczne, historyczne i geologiczne. Jako zabytek dawnego górnictwa w 1995 podziemia zostały wpisane do rejestru zabytków archeologicznych.

 źródła

1. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. VIII, z. 5 - powiat chełmski, Warszawa 1968

2. S. Korpysz, Z. Lubaszewski, Obiekty zabytkowe Chełma i powiatu chełmskiego: zabytki architektury i budownictwa, Chełm 2009

3. J. Żywicki, Architektura neogotycka na Lubelszczyźnie, Lublin 1998

Komentarze obsługiwane przez CComment

Dodatkowe informacje