Pierwotny dwór w Palikijach powstał zapewne w 1682 dla Antoniego Nosadyniego, sekretarza króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Był on restaurowany w XVIII i XIX wieku. Obecny wzniesiono w 1906 dla Natalii Świeżawskiej, z wykorzystaniem piwnic poprzedniego budynku. Po II wojnie światowej przeszedł on na własność Skarbu Państwa, obecnie stanowi własność prywatną. W latach 90-tych XX wieku został odremontowany.
Jest murowany, o charakterze klasycystycznym, założony na planie prostokąta. Frontem zwrócony na wschód. Składa się z piętrowej części północnej i parterowej południowej. W części północnej zachowały się fragmenty dawnego budynku, w tym dwukondygnacyjne piwnice o sklepieniach kolebkowych z cegły. Bryłę dworu od wschodu i od zachodu urozmaicają ryzality, od tyłu połączone tarasem. Naroża ujmują boniowane skarpy, przyziemie budynku jest boniowane w całości. Na fasadzie znajduje się kamienna tablica z herbami Jastrzębiec i Paprzyca oraz datami 1682 - 1906. Wewnątrz zachowały się klasycystyczne, neobarokowe i neorokokowe dekoracje stiukowe.
Wokół dworu rozciąga się park założony na przełomie XIX/XX wieku przez Waleriana Kronenberga, z wykorzystaniem pozostałości ogrodu z XVIII wieku. Od strony północnej pałacu znajduje się pięć stawów (dawniej hodowlanych), rozlokowanych wzdłuż rzeki Bystrej.
Źródła:
1. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. VIII - woj. lubelskie, z. 1 - powiat bełżycki, Warszawa 1960
2. Jacek Żabicki, Leksykon zabytków architektury Lubelszczyzny i Podkarpacia, Warszawa 2013