Dwór Steckiego w Łańcuchowie
Został on wybudowany w latach 1903 – 1904 dla Jana Steckiego, w stylu dworku polskiego nawiązującym do Zakopiańszczyzny (według projektu Stanisława Witkiewicza)
Jest murowany, na planie prostokąta, bryła budynku jest silnie urozmaicona. Składa się z parterowego korpusu głównego z piętrowymi wystawkami i użytkowym poddaszem, podcieniem narożnym i z tarasami (ten od frontu wspierają kolumny) oraz zryzalitowanych, piętrowych części bocznych. Dach nad korpusem i daszki nad wystawkami są dwuspadowe, strome, o załamanych połaciach, z szerokimi okapami wspartymi na kroksztynach.
Czerwona cegła na elewacjach imituje układ drewnianych bali, detal architektoniczny natomiast naśladuje drewnianą dekorację zakopiańską. Częściowo zachował się dawny wystrój wnętrz.
Pierwotna brama prowadząca na dawne tereny dworskie została wzniesiona w XX wieku. Była ona drewniana, słupowa, z ozdobnymi zwieraczami. Trójarkadowa, z częścią środkową szerszą i wyższą. Każda część była nakryta osobnym daszkiem, pobitym gontem z pazdurami. Obecna brama, trzyczęściowa, z drewnianymi wrotami, wbudowana we współczesny, ceglany mur otaczający posiadłość, nawiązuje wyglądem do oryginalnej.
Zespół jako całość (dwór, kuchnia, kapliczka św. Jana Nepomucena, park) został wpisany do rejestru zabytków w 1972.
Źródła:
Katalog zabytków sztuki w Polsce, T.VIII, z. 10 – powiat lubelski, Warszawa 1967
J. Żabicki, Leksykon zabytków architektury Lubelszczyzny i Podkarpacia, Warszawa 2013