Dzisiejsza data:

Ludmiłówka

wieś w powiecie kraśnickim, w gminie Dzierzkowice na Wzniesieniach Urzędowskich

warto zobaczyć:

           trzy studnie, obecnie już nieczynne, ale odrestaurowane, z opisem historii ich powstania oraz imiennym wykazem kto mógł korzystać ze studni. Pierwszą studnię wykopano w 1871, głębokość studni to 70 – 80 metrów

historia

           Na terenie dzisiejszej Kolonii Ludmiłówka w XVIII wieku powstał folwark dóbr królewskich w starostwie urzędowskim, który wtedy nosił nazwę Zalesie. W XIX wieku wraz z majoratem Dzierzkowice folwark był własnością Geismarów.

           W 1863 doszło w pobliżu folwarku do potyczki powstańczego oddziału z wojskiem rosyjskim.

           W 1865 powstała wieś Ludmiłówka z lasów byłego starostwa urzędowskiego, przez nadanie części tych lasów włościanom bezrobotnym, otrzymała nazwę od imienia żony komisarza włościańskiego Ludmiły. Chłopi założyli na leśnych porębach dobrze prosperującą osadę. Pod koniec XIX wieku było tu 96 domów i 610 mieszkańców do których należało 840 mórg ziemi. Po pierwotnie obdarowanych ziemią, przeważnie zdymisjonowanych żołnierzy, nie było już śladu. Wszyscy oni dostawszy ziemię bez zabudowań i nie mając zasobów w bardzo krótkim czasie za bezcen sprzedali swoje udziały innym włościanom pochodzenia polskiego.

           W okresie międzywojennym we wsi prężnie działało Koło Młodzieży Wiejskiej „Wici”, które uruchomiło we wsi bibliotekę i wystawiało amatorskie sztuki teatralne.

           W czasie wojny wieś była bazą dla oddziałów partyzanckich. Między listopadem 1942, a lutym 1943 miejscowość i jej najbliższa okolica stała się miejscem kaźni około 100 Żydów (głównie kobiet i dzieci), zabitych przez partyzantów z Gwardii Ludowej, pod dowództwem Grzegorza Korczyńskiego (pseudonim „Grzegorz”), zbrodnia miała charakter rabunkowy.

Czytaj więcej: pogrom w Ludmiłówce

           19 sierpnia 1946 wieś została odznaczona Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy za pomoc udzielaną oddziałom partyzanckim w czasie okupacji.

           W latach 1975 – 1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

          Miejscowość należy do parafii pod wezwaniem św. Stanisława i św. Marii Magdaleny w Dzierzkowicach.

Za Markiem Nasiadką:

           Od Dzierzkowic wieś oddziela głęboki wąwóz, zwany Złamanym Mostem, z którym związana jest miejscowa legenda. Prowadził tędy szlak królewski z Krakowa na Litwę. W dawnych czasach stała tu karczma, a przez wąwóz przerzucony był drewniany most ułatwiający pokonanie przeszkody. Karczmarz miał piękną córkę. Zakochał się w niej ubogi syn chłopa, który chciał się z nią ożenić. Ona jednak marzyła o lepszym zamążpójściu. Pewnego razu w karczmie stanął bogaty panicz, któremu piękna dziewczyna bardzo się spodobała. Później często tu przyjeżdżał i spotykał się z nią na moście. Zdradzony narzeczony postanowił się zemścić. Podciął drewniane słupy podtrzymujące most. Kiedy kochankowie weszli na most, ten załamał się. Obydwoje zginęli na dnie wąwozu. Pokutująca dusza dziewczyny błąka się tam po nocy po dziś dzień. Od tej pory miejsce to zaczęto nazywać Złamanym Mostem.

Źródła:

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom 5, Warszawa 1884

Marek Nasiadka, Powiat kraśnicki, leksykon krajoznawczy, Kraśnik 2010

Grafika losowa