Wieś położona w powiecie bialskim, w gminie Biała Podlaska nad rzeką Klukówką (dopływem Krzny), dawniej nazywana Cicibor lub Ciciborek.

           Wieś nadana przed 1492 (1491?) przez Kazimierza Jagiellończyka braciom Owłaszce i Juszce (bliżej nieznanym). W początku XVI wieku własność Zabrzezińskich, 1577 Piotrowej Kopciowej, 1580 Stanisława Oleńskiego. W 1583 przekazana przez Mikołaja Kiszkę, wojewodę podlaskiego, żonie Barbarze z Chodkiewiczów, następnie (po śmierci Mikołaja seniora) własność Mikołaja Kiszki, starosty drohickiego.

           Od końca XVI wieku w posiadaniu Radziwiłłów. Około 1689 architekt Józef Belotti zaangażowany do budowy ich letniego dworu. W początkach wieku XVIII istniała tu pracownia tkacka założona przez Annę z Sanguszków Radziwiłłową, zaś w połowie XVIII wieku mieszkały tu aktorki występujące w teatrze w Białej, na dworze Hieronima Floriana Radziwiłła. W 1790 w zastawie u biskupa łuckiego Feliksa Turskiego.

           W 1820 nabyta wraz z Terebelą przez Kaspra Gruszeckiego, wówczas budowa nowego dworu. Po 1875 w posiadaniu Budziszewskich, 1905 Michała Pereszywkina, przed 1914 nabyta przez Kazimierza Gierkowicza i w posiadaniu tej rodziny do 1939 roku.

           W latach 60-tych XX wieku wieś spopularyzował na całą Polskę Kazimierz Grześkowiak piosenką "Panny z Cicibora".

 Warto zobaczyć:

Kaplica MB Częstochowskiej (połowa XVII wieku), dawniej cerkiew unicka

Zabudowania folwarczne (II połowa XIX wieku)

Pozostałości parku (1 połowa XIX wieku)