Architektura

            Pierwotny zamek był położony na wzniesieniu o owalnym kształcie i stromych zboczach, otoczonym fosą. Został wybudowany z kamienia i cegły, na planie prostokąta, był podpiwniczony. Dwukondygnacyjny, trójdzielny, z sienią na osi i bocznym alkierzem. Obok zamku znajdował się folwark z wozownią, spichlerz, stodoła, kuchnia, browar i dom podstarościego. Zapewne podczas przebudowy z 1730 dodano jeszcze trzy alkierze na narożach, niewielki ryzalit o zaokrąglonych narożnikach od południa i podziały pilastrowe. Czterokolumnowy portyk od północy dobudowano po 1802 roku. Pałac frontem zwrócony był na północ. Jego XIX-wieczny wizerunek zachował się na rysunku M. E. Andriollego.

            Ruiny usytuowane są w południowej części wzgórza. W zachowanych partiach częściowo widoczne są tynki z dawnymi podziałami pilastrowymi. Do wysokości korony murów zachowały się: ściana zachodnia z przyległymi do niej alkierzami północno-zachodnim i częściowo zachowanym południowo-zachodnim, ściana południowa między alkierzem południowo-zachodnim a południowo-zachodnim narożnikiem ryzalitu, fragmenty ścian działowych przy ścianie zachodniej i południowej, część ścian alkierza południowo-wschodniego, fundamenty portyku od północy. Przy alkierzu południowo-zachodnim zachowały się częściowo mury, prawdopodobnie późnogotyckie, pierwotnego zamku z 1. ćwierci XVI wieku. W ościeżach otworów okiennych i w górnych partiach ścian zachowały się fragmenty nieczytelnej polichromii, zapewne klasycystycznej (po 1802).