Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem Chrystusa Miłosiernego w Dęblinie

Parafia została erygowana w 1986 roku.

            W 1987 przeniesiono tu drewniany kościół z parafii św. Piusa V. Został on wybudowany w 1. połowie XVIII wieku w Łosicach jako cerkiew unicka, przywieziony do Dęblina i przebudowany w latach 1928 - 1929 (lub wzniesiony w innej formie z użyciem dawnego materiału). W 1960 rozbudowany o lewą nawę i zakrystię, w 1964 odnowiony.

Jest on drewniany, konstrukcji zrębowej, obustronnie oszalowany, na podmurówce. Korpus ma prostokątny. trójnawowy typu bazylikowego, od frontu poprzedzony niską, prawie kwadratową kruchtą. Dachy są dwuspadowe (wspólny nad nawą główną i prezbiterium), nad nawami bocznymi i zakrystiami wspólne, pulpitowe, kryte blachą. Nad częścią frontową kościoła wznosi się czworoboczna wieżyczka z namiotowym hełmem.

Wewnątrz nawy rozdzielone są trzema parami czworobocznych słupów, na ostatniej parze od zachodu wsparty jest drewniany chór muzyczny z tralkową balustradą. Prezbiterium wydzielone jest we wnętrzu dwoma prostokątnymi, piętrowymi zakrystiami. Kościół nakryty jest belkowanym stropem, w nawie i prezbiterium na jednym poziomie, w nawach bocznych niższym. Otwory wejściowe są prostokątne. Okna prostokątne, o zamknięciu uskokowo-falistym, kwadratowe, w formie elipsy przenikającej się z prostokątem i w formie koła przenikającego się z kwadratem.

Ołtarz główny jest rokokowy (około połowy XVIII wieku), przeniesiony z Łosic, odnowiony w 1964 roku. W polu głównym znajduje się rzeźba Chrystusa na krzyżu (2. połowa XVII wieku), w zwieńczeniu rzeźba Trójcy Św. Ołtarze boczne są barokowo-rokokowe (około połowy XVIII wieku), później uzupełnione. Na ambonę prowadzą drzwi z 1. połowy XVIII wieku (?) - rzeźbione, z malowidłem na płycinie przedstawiającym św. Archanioła Gabriela. Prospekt organowy z 2. połowy XVIII wieku został przeniesiony z dawnego kościoła parafialnego w Rykach.

Na wyposażeniu jest barokowo-ludowy krucyfiks z XVIII wieku (w kruchcie) oraz kielich z 1769 fundacji Anny Siedleckiej.

Dzwonnica jest współczesna. Drewniana, trójkondygnacyjna, zwieńczona namiotowym dachem. W 2003 rozpoczęto budowę nowej świątyni, murowanej, która znajduje się obok kościoła drewnianego.

źródła

1. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. X – woj. warszawskie, z. 21 – powiat rycki, Warszawa 1967

2. G. Ruszczyk, Drewniane kościoły w Polsce 1918 – 39, Warszawa 2001

Grafika losowa