Kościół
Kościół pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła jest barokowy, projektu Pawła Antoniego Fontany. Wybudowany został w latach 1744-1750. Obecnie funkcjonuje jako kościół rektoralny, związany z parafią Rozesłania Świętych Apostołów.
Jest on jednonawowy, nawa jest dwuprzęsłowa, z dodatkowym, węższym przęsłem mieszczącym chór muzyczny i kwadratową kruchtę od północy, dobudowaną później.
Prezbiterium jest węższe i niższe, prostokątne, wydłużone (trójprzęsłowe). Pierwotnie było ono przedzielone w połowie ołtarzem głównym, za którym znajdował się chór zakonny. Wzdłuż prezbiterium od wschodu rozlokowana jest wydłużona, prostokątna zakrystia. Od zachodu jest druga (pierwotnie) zakrystia, nieco mniejsza, zakonna, wtopiona w skrzydło klasztoru. Została przekształcona w przełomie XIX/XX wieku. Pod kościołem znajdują się są krypty sklepione kolebkowo z lunetami, na filarach. Tu w 1744 został pochowany Andrzej Wolski.
Na zewnątrz narożnik północno-wschodni nawy oraz narożniki kruchty i zakrystii są zaokrąglone. Elewacje nawy rozczłonkowane są uproszczonymi pilastrami toskańskimi, w fasadzie parzystymi. Tylna ściana prezbiterium ma analogiczne pilastry przy narożach. Elewacje wieńczy profilowany gzyms z biegnącym poniżej półwałkiem. Na osi fasady (z wysokim cokołem) znajduje się okno zamknięte łukiem odcinkowym. W 2005 odkryto w górnej partii fasady malowidła przedstawiające św. Franciszka z Asyżu, św. Andrzeja Apostoła i św. Antoniego Padewskiego.
Pochodzą one z okresu budowy kościoła, zostały zakryte tynkiem po powstaniu styczniowym. Szczyt fasady jest trójkątny, gzymsowany, z okulusem pośrodku.
Ściany kruchty rozczłonkowane są parzystymi pilastrami, jej zwieńczenie stanowi trójkątny, ogzymsowany fron ton. Dachy nawy, prezbiterium i kruchty są dwuspadowe, dach nad zakrystią pulpitowy. Nad nawą wznosi się wieżyczka na sygnaturkę zwieńczona latarnią (po 1920) i barokowym w kształcie hełmem. Wszystkie dachy kryte są blachą.
Wewnątrz ściany nawy rozczłonkowane są wydatnymi filarami przyściennymi z parami pilastrów toskańskich, które dźwigają wyłamujące się odcinki belkowania. Sklepienia w kościele są kolebkowo-krzyżowe, w nawie na parzystych, a w podchórzu na pojedynczych gurtach. Chór muzyczny wsparty jest na trzech arkadach. Pod nim, w ścianie zachodniej, znajduje się dawne wejście na krużganki klasztorne. Prezbiterium zostało współcześnie przebudowane.
Pierwotne wyposażenie składało się z ołtarza głównego i sześciu bocznych, wykonanych z drewna dębowego. Obecne pochodzą z XX wieku. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Leżajskiej (XVIII wiek), w sukience ze srebrnej blachy.
W ołtarzu bocznym lewym (przy pierwszej parze arkad nawowych) jest barokowy obraz św. Antoniego Padewskiego (2. połowa XVII wieku), pochodzący z klasztoru reformatów w Bieczu (?). W drugim ołtarzu bocznym znajduje się obraz św. Andrzeja.
Na ścianach późnobarokowe stacje Męki Pańskiej (około połowy XVIII wieku) - pierwotnie umieszczone one były w obecnie nieistniejących kapliczkach na dziedzińcu kościelnym, miały zostać namalowane przez miejscowego zakonnika, zapewne brata Paschalisa. Według Obiektów zabytkowych Chełma… obrazy Męki Pańskiej pochodzą z XIX wieku.
W kruchcie znajduje się barokowy krucyfiks (dawniej w ołtarzu głównym) z 2. połowy XVII wieku. W podzie miach są barokowe trumny, z datami 1738 i 1781. Wśród zabytkowych naczyń i szat liturgicznych jest między innymi barokowa monstrancja (2. połowa XVII wieku) - wysa dzana sztucznymi kamieniami na glorii, z figurkami aniołów na ra mionach i plakietkami przedstawiającymi czterech ewangelistów na stopie; wczesnobarokowy kielich (około 1660) z trzema figurkami aniołów na nodusie oraz scenami z życia Chrystusa w kar tuszach; XVIII-wieczne ornaty.
