Dzisiejsza data:

 Historia

           W 2. ćwierci XIII wieku książę Daniel Romanowicz ufundował tu cerkiew prawosławną. Spłonęła ona około 1255 (wraz z całą osadą), została odbudowana jako murowana. Od końca XVI wieku (przyjęcie unii brzeskiej) stała się świątynią greckokatolicką. Została przebudowana w związku z osadzeniem przy niej unickiego zgromadzenia bazylianów (1638-1640) - co łączyło się też z budową klasztoru - a następnie pomiędzy 1711 a 1730 rokiem. Zrujnowaną rozebrano w 1735 roku.

           Obecna świątynia, wzniesiona w tym samym miejscu w latach 1735-1756 także jako unicka, według projektu Pawła Fontany, nawiązywała kształtem do kościołów rzymskokatolickich. Dekoracja zewnętrzna i wewnętrzna została wykonana w latach 1756 - 1784. Pierwotny wystrój snycerski wnętrza, dzieło Michała Filewicza, nie zachował się. Po kasacie w 1875 unii brzeskiej katedrę przekształcono częściowo w duchu bizantyjsko-cerkiewnym (między innymi przebudowano fasadę z dodaniem portyku oraz hełmy wież) i zamieniono na sobór prawosławny. W 1919 została ona przejęta przez kościół rzymskokatolicki, najpierw była świątynią klasztorną jezuitów, potem parafialną. Podczas gruntownej restauracji w latach 1919-1935 zrekonstruowano jej pierwotny wygląd (pozostawiając portyk), według projektu Konrada Szrettera. W latach 1940-1944 służyła jako sobór ukraiński, następnie ponownie wróciła do kościoła rzymskokatolickiego. Od 1988 ma tytuł bazyliki mniejszej.

Grafika losowa