Dzisiejsza data:

Parafię prawosławną w Jabłecznej erygowano w 1516 roku.

          Kolejna cerkiew, już unicka, św. Onufrego Pustelnika, zbudowana została w 1752 z fundacji księcia Hieronima Floriana Radziwiłła. W 1813 była już prawdopodobnie po remoncie, w całości oszalowana, pokryta gontami, z dwiema sygnaturkami. W latach 1843-1844 wyremontowano ją i posadowiono na podmurówce. W 1875 została przejęta na cerkiew prawosławną, a potem w 1894 gruntownie przebudowana przez rząd carski (niektóre źródła podają, że zbudowana od nowa), między innymi wzniesiono wieżę nad kruchtą. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1919 świątynię przejął kościół rzymskokatolicki. Parafię erygowano w 1923 roku. Podczas remontu przeprowadzonego dziesięć lat później usunięto bizantyjskie kopuły i zrekonstruowano hełm wieży. W latach 80-tych wnętrze oszalowano.

Jest to świątynia orientowana, drewniana o konstrukcji zrębowej wzmocnionej lisicami, oszalowana. Z więźbą krokwiową i stropami belkowymi. Jest trójdzielna, na rzucie zbliżonym do krzyża łacińskiego. Składa się z prostokątnej, szerokiej nawy („ramiona” krzyża), węższego i niższego, prosto zamkniętego prezbiterium, ujętego zakrystią i skarbczykiem oraz przedsionka (babińca) poprzedzonego kruchtą. Nad kruchtą wznosi się nieco węższa, wieloboczna, dwukondygnacyjna wieża o konstrukcji słupowo-ramowej. Na południowej elewacji nawy znajduje się duży krucyfiks (z lat 30-tych XX wieku), z drewnianą rzeźbą Chrystusa, osłonięty zadaszeniem na słupkach.

Nawa kryta jest płaskim stropem w okładzinie „boazeryjnej” wspartym na dwóch parach ośmiobocznych słupów. Prezbiterium przykryte jest sklepieniem pozornym o spłaszczonym łuku. Płaskie stropy ma również babiniec, kruchta i zakrystia. Chór muzyczny nadwieszony nad nawą, z pełną balustradą, wsparty jest na dwóch słupach. Okna są prostokątne, w nawie potrójne, w przedsionku niewielkie, półkoliste. Wejście główne poprzedzone jest gankiem na słupach. Dach nad nawą jest dwuspadowy, nad kruchtą i dolną częścią wieży trójspadowy, nad zakrystiami daszki pulpitowe, kryte blachą. Na wieży ostrosłupowy hełm z krzyżem na kuli. Podłogi z desek. Wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona ostrosłupowym daszkiem.

W ołtarzu głównym, zapewne z końca XIX wieku, znajduje się obraz Przemienienia Pańskiego (zapewne koniec XVIII wieku). Para ołtarzy bocznych ma cechy neobarokowe (zapewne po 1923). Metalowa chrzcielnica w formie kielicha pochodzi z przełomu XIX/XX wieku. Na wyposażeniu jest także między innymi monstrancja z końca XIX wieku z glorią w kształcie krzyża, zwieńczona koroną barokową (XVIII wiek), wysadzaną półszlachetnymi kamieniami. Oraz zielony ornat z 1 połowy XVIII wieku, z motywami kwiatowymi i drugi biały, XIX-wieczny

Źródła:

  1. Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII, z. 2 – powiat Biała Podlaska, Warszawa 2006

  2. Janusz Maraśkiewicz, Aneta Semeniuk, Drewniane budownictwo sakralne. Powiat Biała Podlaska, Lublin 2001

Grafika losowa