Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zarzeczu Łukowskim

           Drewniany, „stary” kościół (w latach 90. XX wieku wybudowano obok nowy, murowany, nawiązujący do niego wyglądem) powstał w 1905 w Piszczacu. W 1920 przeniesiono go do Zarzecza (dzięki staraniom pierwszego proboszcza, ks. Władysława Winera), rok później erygowano tu parafię

           Ma on konstrukcję słupowo-ramową, posadowioną na podmurówce, jest obustronnie oszalowany deskami w układzie pionowym i poziomym. Założony na planie prostokąta, z krótkim, trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Przy nawie, u nasady prezbiterium znajdują się dwie symetryczne, piętrowe zakrystie. Od frontu przęsło wieżowe z trójkondygnacyjną wieżą na osi, ujętą dwiema piętrowymi przybudówkami.

           Nawa i prezbiterium mają wspólny, dwuspadowy dach z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę (z latarnią i cebulastym hełmem). Nad trójboczną apsydą prezbiterium jest on niższy, wielopołaciowy, nad zakrystiami i przybudówkami przy wieży dachy przyczółkowe. Iglicowy hełm wieży ujęty jest czterema wieżyczkami.

           Wewnątrz kościół nakryty jest pozornym sklepieniem o wykroju trapezoidalnym, z odsłoniętymi fragmentami więźby dachowej. Otwór tęczowy zamknięty jest trójbocznie. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach z pełnymi mieczami. Otwory wejściowe są prostokątne, okienne prostokątne i zamknięte półkoliście, w ozdobnych, profilowanych obramieniach.

                                                                           Opracowała Marta Goździk

Źródła:

Gmina Łuków. Szlakiem natury i kultury, Łuków 2014

G. Ruszczyk, Drewniane kościoły w Polsce 1918-39. Tradycja i nowoczesność, Warszawa 2001

Grafika losowa