Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego w Bożej Woli

Pierwotny, drewniany został wzniesiony w 1737 z fundacji Michała Franciszka Brodowskiego, cześnika lubelskiego. Parafię erygowano rok później.

           Obecny kościół w Bożej Woli został wybudowany w latach 1831 – 1834. Był kilkakrotnie remontowany i odnawiany, między innymi w latach 1948 – 1952 otynkowano wnętrze, w latach 80. XX wieku pojawiła się drewniana boazeria wewnątrz i polichromia.

           Jest on drewniany, na ceglanym podmurowaniu, o konstrukcji zrębowej, wzmocniony lisicami, oszalowany (na zewnątrz pionowo i poziomo, od frontu także w jodełkę a fragmenty imitujące okiennice ukośnie). Nawa na rzucie prostokąta jest otwarta na prezbiterium (węższe, ale tej samej wysokości, zamknięte trójbocznie). Przy prezbiterium od północy i południa znajdują się zakrystia i skarbczyk. Od zachodu w korpus nawy (od połowy swojej wysokości) wtopiona jest kwadratowa wieża, wysunięta do przodu, zapewne późniejsza. Wieża jest czterokondygnacyjna (z najwyższą kondygnacją nieco węższą, oddzieloną daszkiem okapowym), w przyziemiu mieści kruchtę. Po bokach kruchty są małe pomieszczenia, w prawym półkoliste schodki na chór, w lewym składzik. Według J. Góraka kształt wieży wyraźnie nawiązuje do form klasycystycznych.

           Dachy są dwuspadowe, nad prezbiterium zakończony trójbocznie, nad nawą z wieżyczką sygnaturki – ze ślepą latarnią i wydłużonym hełmem z krzyżem na szczycie. Dach wieży namiotowy, wszystkie kryte blachą.

           Wnętrze kościoła jest otynkowane, na ścianach i stropach polichromia. Nawę i prezbiterium nakrywają równej wysokości stropy z półokrągłymi, wydatnymi fasetami (sklepienia pozorne), w nawie wsparte na czterech parach kolumn biegnących w przedłużeniu ścian prezbiterium. Przy styku z nawą naroża prezbiterium są skośnie ucięte. Także naroża skarbczyka i zakrystii ścięte przy ścianach od nawy i prezbiterium. Chór muzyczny wspiera się na dwóch słupach, jego część środkowa w formie trapezu jest wysuniętą na nawę.

           Ołtarz główny, dwa ołtarze boczne, ambona i chrzcielnica są klasycyzujące, pochodzą zapewne z okresu budowy kościoła. W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz św. Antoniego Padewskiego z 2. połowy XVIII wieku. Poza tym w kościele znajdują się obrazy barokowe (2. połowa XVIII wieku): Św. Rodziny, św. Piotra z Alkantary, Wizji św. Ksawerego oraz obraz św. Anny Samotrzeć z 1. połowy XIX wieku, o charakterze ludowym. Do tego ludowe rzeźby św. Antoniego Padewskiego i św. Jana Nepomucen (XIX wiek).

           Do zabytkowych paramentów liturgicznych należy gładki kielich z XVIII wieku oraz ornat z kolumną z pasa polskiego (XVIII wiek).

           Dzwonnica położona w obrębie cmentarza przykościelnego pochodzi zapewne z okresu budowy kościoła. Jest drewniana, o konstrukcji słupowo-ramowej, oszalowana pionowo i w jodełkę, na ceglanej podmurówce. W rzucie czworoboczna, dwukondygnacyjna, typu „brogowego”. Dach ma namiotowy o załamanych połaciach, kryty blachą (dawniej gontem).

źródła:

J. Górak, Kościoły drewniane Zamojszczyzny, Zamość 1986

Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII, z. 4 – powiat bychawski, Warszawa 1960

Grafika losowa