W pobliżu Nepli, na zachód, w kierunku Krzyczewa, na niewielkim wzgórzu stoi osnuty legendą granitowy kamień (o wysokości 151 cm), przypominający sylwetkę kobiety - tzw. „kamienna baba". Rozciąga się spod niej rozległy widok na Szwajcarię Nepelską.

          Dziwny kamień wykuty w kształcie krzyża przypomina nieco postać człowieka. Niektórzy nawet dopatrują się na nim zarysów twarzy. Mimo badań archeologicznych, postępu nauki i wiedzy naukowcy nie są pewni sensu ani celu podobnych głazów. Nazywają je "kamiennymi babami". Baba jak to baba, niezależnie od tego czy w epoce kamienia łupanego czy lotów na Marsa - zawsze stanowi zagadkę. Od żywych kobiet z krwi i kości kamienna baba odróżnia się tym, że milczy jak zaklęta.

          Na temat jej pochodzenia nie wiele udało się ustalić oprócz tego, że głaz pochodzi z neolitu, a krzyż został wyciosany prawdopodobnie później - około XV wieku. Niewykluczone że stało się to pod wpływem chrześcijaństwa, które usiłowało w ten sposób "zneutralizować" pogańskie pozostałości chociaż niektórzy upierają się, że krzyż był również świętym znakiem pogan. U podnóża wzniesienia znajduje się mnóstwo krzemiennych odprysków. Właśnie takich stanowisk poszukiwał Zygmunt Gloger uważając, że były to dawne słowiańskie osady.

          O Kamiennej Babie miejscowa ludność od wielu pokoleń opowiada legendę:

          Rzecz ta działa się dawno temu w pobliżu ujścia rzeki Krzny do Bugu. Pewna piękna dziewczyna zakochała się w miejscowym chłopaku. Młodzi bardzo chcieli się pobrać jednak rodzice panny nie akceptowali wyboru córki i  rzekli, że nie pobłogosławią tego związku.
Dziewczyna nie zraziła się tym. Postanowiła, że wyjdzie za chłopaka wbrew woli rodziców. Młodzi ustalili datę ślubu. Dziewczyna ustroiła się najpiękniej jak mogła, na głowę założyła wianek z kwiatów polnych i ruszyła do kościoła, w którym miał czekać na nią jej wybranek.
Wychodząc z domu zrozpaczona nieposłuszeństwem córki matka wykrzyknęła:
- Lepiej żebyś się w kamień zamieniła, niż stanęła na ślubnym kobiercu wbrew naszej woli.
Dziewczyna biegła już jednak do swojego chłopca i nic nie robiła sobie z klątwy matki. Radosnym krokiem przemierzała rozkwiecone łąki. Od kościoła dzielił ją jeszcze mały pagórek, kiedy nogi zaczęły jej bardzo ciążyć. Każdy kolejny krok stawał się coraz trudniejszy.
Postanowiła jednak, że postawi na swoim i stanie ze swoim wybrankiem przed ołtarzem. Niestety po kilku kolejnych krokach w kierunku świątyni panna cała zamieniła się w głaz. Stoi tam do dziś dnia w pobliżu wioski Neple jako przestroga dla nieposłusznych panien i kawalerów.”

          Z każdym jednak rokiem, według legendy, kamień pochyla się coraz bardziej, a kiedy Kamienna Baba pochyli się tak bardzo, że czołem dotknie ziemi, wtedy czar przestanie działać i na powrót stanie się młodą dziewczyną. Wtedy bez przeszkód połączy się ze swoim ukochanym.