W 1881 Ludwinów nabył na licytacji (jako dobra poradziwiłłowskie) Piotr Szeliski herbu Szeliga.

          Stał tu już wtedy murowany, późnoklasycystyczny dwór, wybudowany przez poprzednich, nieznanych, właścicieli. Ludwinów znajdował się w rękach Szeliskich do 1944 roku. Po wojnie majątek został podzielony wśród okolicznych chłopów, natomiast dwór pozbawiony właściciela obrócił się w ruinę. W 1988 ruinę dworu kupił i wyremontował (a właściwie odbudował od podstaw jako rekonstrukcję) Marek Karp, twórca Ośrodka Studiów Wschodnich. Odtworzył on też rozległy zespół parkowy.

            Dwór jest murowany z cegły i otynkowany, parterowy, nakryty wysokim, czterospadowym, polskim dachem, pobitym imitacją gontu. Fasadą zwrócony w stronę północno-wschodnią. Na jego osi głównej znajduje się portyk na czterech toskańskich pseudokolumnach dźwigających belkowanie z trójkątnym naczółkiem. W polu środkowym naczółka jest oculus. W szczycie dworu od strony wschodniej jest pawilon na planie prostokąta, zamknięty od południa półkolistą absydą. Prawdopodobnie w 2 połowie XIX wieku była tu kaplica, zamieniona później na salę balową bądź oranżerię. Na osi głównej elewacji ogrodowej jest facjata, z której wychodzi otwarty, okolony tralkami, prostokątny taras widokowy. Taras jest podtrzymywany przez dwie pseudodoryckie kolumny stojące po obu stronach czterostopniowych schodów prowadzących do drzwi wejściowych na parterze.

            Naroża bryły dworu są boniowane. Okna są prostokątne, sześciopolowe. W absydalnym ryzalicie są one zamknięte łukiem półkolistym. Obiekt nie jest jednorodny, świadczy o tym nieznaczna różnica w wysokości dachu na starszej części dworu i młodszej, która powstała w wyniku rozbudowy dworu w kierunku wschodnim. Układ wnętrz jest w zasadzie dwutraktowy. Ozdobą poszczególnych salonów są zabytkowe, XIX-wieczne piece z kafli w kolorze butelkowym. Wnętrza zdobią meble w stylu Ludwika Filipa.

            Z zabudowań gospodarczych zachował się spichlerz z 2 połowy XIX wieku, murowany z kamienia i cegły, na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, trójosiowy. Ma on prostokątny otwór wejściowy w głębokiej wnęce zamkniętej odcinkowo i niewielkie, zamknięte odcinkowo okna. Dach dwuspadowy, kryty dachówką. Nowe zabudowania gospodarcze zaprojektował Czesław Bielecki. Na południe od dworu rozciąga się otaczający go park krajobrazowy z połowy XIX wieku, w stylu angielskim. Na osi dworu jest duże, centralne wnętrze, prowadzi do niego aleja lipowa. Są tu stawy i osie widokowe otwarte na rozlewiska Klukówki i kościół w Leśnej Podlaskiej. Na zamknięciu polany przed dworem stoi kamienna figura Matki Boskiej z 2 połowy XIX wieku.

Źródła:

1.Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII, z. 2 - powiat Biała Podlaska, Warszawa 2006

2. Antoni Jodłowski, Dzieje obiektów zabytkowych z wybranych miejscowości północno-wschodniej części woj. lubelskiego, Biała Podlaska 2000