Wyposażenie wnętrza

           Klasycyzująca polichromia została wykonana w 1882 przez Haponiuka, strażnika ziemskiego włodawskiego. Ikonostas - w 1843 przez majstra stolarskiego Andrzeja Cieszyńskiego z Warszawy jeszcze dla starej cerkwi. Znajduje się w nim cykl klasycyzujących obrazów z życia Maryi i Chrystusa, malowanych na deskach. Carskie wrota są snycerskiej roboty, ażurowe.

           Na wyposażeniu jest rokokowy feretron (2. połowa XVIII wieku) z dwustronnym obrazem Matki Boskiej Leżajskiej oraz Dzieciątka Jezus Salvatora Mundi. Drugi, również rokokowy (4. ćwierć XVIII wieku), z nowszymi obrazami, pochodzi być może z warsztatu Michała Filewicza. Kolejny, rokokowo - klasycystyczny (koniec XVIII wieku), z dwustronnym obrazem Matki Boskiej Chełmskiej (?) oraz św. Jana Ewangelisty ma rzeźbione główki puttów i putta w zwieńczeniu, ponadto symbole i narzędzia Męki Pańskiej oraz symbole starotestamentowe. Do zabytkowego wyposażenia należy krzyż procesyjny, dwustronnie malowany (1. połowa XIX wieku), z przedstawieniami Chrystusa Ukrzyżowanego na awersie, Boga Ojca, Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty na ramionach oraz św. Jana Ewangelisty na rewersie oraz Gołębicy Ducha Św. i główek cherubinów na ramionach.

           Wśród ikon są między innymi wizerunki Chrystusa Pantokratora i św. Jana Złotoustego (XVII – XVIII wiek). Do tego ikona z przedstawieniem cudownego obrazu Matki Boskiej Hodegetrii Jerozolimskiej, otoczonego symbolami maryjnymi (XVIII wiek); ikona Wniebowstąpienia (?) z XVIII wieku, z nałożonymi srebrnymi aureolami, w rokokowej ramie ze srebrnej, trybowanej blachy; pounicki obraz Wprowadzenia NMP do świątyni (XVIII wiek); obraz Narodzenia NMP (XIX wiek), obraz Chrystusa błogosławiącego chleb i wino, z czterema ewangelistami w narożach, o charakterze ludowym (1. połowa XIX wieku); obrazy Matki Boskiej z Dzieciątkiem i Chrystusa Salvatora Mundi (po połowie XIX wieku).